به گزارش مشرق، از فردای تشکیل شورای پنجم در تهران، احزاب شاخص جناح اصلاحات که هرکدام نمایندگانی در شورا داشتند، بر سر کرسی ساختمان بهشت دچار کشمکش شدند. این اختلافات با انتخاب محمدعلی نجفی به عنوان شهردار برای مدتی فروکش کرد ولی استعفای نجفی در روزهای پایانی سال گذشته، احزاب اصلاح طلب را  وارد دور جدیدی از اختلافات کرد.

بیشتر بخوانید:

کشمکش در حزب اتحاد ملت درباره انتخاب شهردار تهران

اعضای شورای شهر تهران در جلسه چهارم اردیبهشت خود از میان گزینه‌های پیشنهادی برای تصدی شهرداری، نهایتاً به 7 گزینه رسیدند. حزب کارگزاران که از همان روز استعفای نجفی تلاش‌های خود را برای کاندیداتوری و در نهایت شهردار شدن محسن هاشمی با جدیت آغاز کرده بود اما با مشخص شدن 7 گزینه نهایی برای تصدی شهرداری، از انحصار طلبی برخی احزاب اصلاح طلب انتقاد کرد. 

پیشتر و در همین زمینه افضل موسوی یک عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، در انتقاد از عدم حضور هاشمی در لیست گزبنه‌های شهرداری تهران، گفته بود: متأسفانه اعضای شورای شهر، آقای هاشمی را که از پرسنل سابق شهرداری بوده جزو گزینه‌ها در نظر نگرفته و انتخابشان تنها به 7 نفر محدود شده است. اعضای شورا نباید خود را محدود کنند، چراکه محدودیت موجب از بین رفتن ایده‌آل‌ها می‌شود.

حزب کارگزاران پس از عدم موفقیت در گنجاندن نام محسن هاشمی در لیست نهایی کاندیدای شهرداری، حمایت خود از محمود حجتی را اعلام کرد. حزب اعتماد ملی محمدعلی  افشانی عضو شورای مرکزی این حزب  و معاون عمرانی وزیر کشور  را به گزینه مورد حمایت خود معرفی می‌کرد. حزب اتحاد ملت(مشارکت سابق) نیز که بیشترین عضو را در شورای پنجم دارد، از شهرداری سید محمود حسینی که سابقه استانداری اصفهان در دوران اصلاحات دارد، حمایت کرد. از سوی دیگر برخی اعضا مانند مجید فراهانی نیز به دنبال گزینه‌ای خارج از  این سه نفر (حجتی، افشانی و حسینی) بودند.

انتظار می‌رفت که پس از انتخاب محمدعلی افشانی با حداکثر آرای اعضای شورای شهر اختلاف میان احزاب اصلاح طلبان سیر نزولی پیدا کند اما اینطور نشد و این اختلافات سیاسی  همچنان ادامه پیدا کرد. محمد  نعیمی پور معاون اجرایی حزب اتحاد ملت که از عملکرد اعضای شورا شهر منتسب به این حزب، مبنی بر  عدم حضور کاندیدای  حزب اتحاد در بین دو گزینه نهایی شهرداری به شدت ناراضی بود، به گفته روزنامه اصلاح طلب قانون از عضویت حزب اتحاد استعفا داد. 

محمد قوچانی نائب رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران در یادداشتی در سرمقاله امروز ارگان رسمی حزبش با انتقاد از عدم برنامه مشخص برای اداره شهر تهران از سوی اصلاح طلبان نوشت: "جبهه اصلاحات در سال 96 در حالی همه کرسی‌های شورای شهر تهران را به دست آوردکه کمتر به چنین پیروزی خیره کننده ای باور داشت و نهایتا فکر می‌کرد که به اکثریت شورا بدل شود و نه اینکه تمامیت آن را در دست بگیرد. به همین علت متاسقانه به انتخاب مدیریت شهری فکر نکرده بود و شهردار آماده‌ای  نداشت." 

قوچانی در ادامه این یادداشت به انتقاد از حزب اتحاد ملت پرداخت. حزبی که یادآور چهره‌های حزب منحله مشارکت است"در درون شورای شهر تهران گونه‌ای از فراکسیونیسم شکل گرفته است که در نهایت به ضرر جبهه اصلاحات منجر خواهد شد. ما به صورت جبهه‌ای در انتخابات شوراها پیروز شدیم و به صورت جبهه‌ای هم باید کار کنیم. نمی‌شود جبهه‌ای پیروز شد و حزبی عمل کرد و رفتار نادرستی که سران حزب دوست و برادر حزب اتحاد ملت در حذف نامزدهای رقیب و قرار دادن سه نامزد از یک حزب در فهرست یک چهارم نهایی انجام دادند به شدت ضد جبهه‌ای بود که در نهایت نتیجه منطقی این چپ روی و تک روی حذف هر سه نامزد که در میان آنان افراد مناسبی هم بودند شد".

وی در ادامه نوک پیکان انتقادش را سمت شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان به ریاست محمدرضا عارف چرخاند و نوشت "متاسفانه نظام مشارکت و تهیه فهرست انتخاباتی جبهه اصلاحات در شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان دارای ایراداتی اساسی است."

نایب رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران با انتقاد شدید و تلویحی از حزب منحله مشارکت(اتحاد ملت امروز) گفته است "متاسفانه یک جریان سیاسی در جبهه اصلاحات از فردای دوم خرداد 76 کوشید با مصادره رهبری این جریان خود را مساوی اصلاحات نشان دهد و نه به قبل از خود و نه به بعد از خود بهایی نداد. آنان نه تلاش‌های روحانیون مبارز، مجاهدین انقلاب و کارگزاران سازندگی قبل از دوم خرداد را دیدند و نه به پدیده هایی مانند اعتماد ملی یا حتی حزب اعتدال و توسعه فکر می‌کردند و در حالی که امروز خود را در دفاع از کروبی‌ها و روحانی‌ها پیشتاز می‌دانند از یاد برده اند که چه بر سر شیخ دیپلمات آوردند و با شیخ اصلاحات چگونه برخورد کردند..."

به نظر می‌رسد علی‌رغم اینکه روزنامه‌های اصلاح طلب در شماره امروز خود سعی کردند که رای بالای اعضای شورا به افشانی را عبور جریان اصلاحات از انحصارطلبی نشان دهند، ولی اختلافات میان اصلاح طلبان همچنان به قوت خود باقی است. اختلافاتی که یادآور شورای شهر اول یکدست اصلاح‌طلب است و در آن شورا چند حزب مشارکت، کارگزاران و غیره سعی در انتخاب شهردار مورد نظر خود داشتند که در نهایت منجر به انحلال شورای اول شد.